ما با هم در راه خود سازی

هیچ عاملی از نظر تربیتی و رشد و اهمیت یاد مرگ، سازنده و مربی نیست. چه چیزی در هشت سال دفاع مقدس باعث شده بود که این‌قدر فداکاری، اخلاق خوش، گذشت، ایثار، رأفت، صمیمیت و رعایت حقوق در بین این جمع ایجاد بشود؟ جز این بود که آن‌ها خودشان را دائماً در معرض مرگ می‌دیدند؟ کسی که خودش را دائم در معرض مرگ ببیند طبیعی است که سبک‌بال و سبک‌بار است. در واقع ایشان دنیا را به اندازه آن می‌بیند نه بیشتر. در واقع ایشان دنیا را به اندازه آن می‌بیند نه بیشتر. و در مقابل ابدیت دنیا را خیلی جدی نمی‌گیرد که به خاطر آن حرص بزند، با دیگران درگیر بشود و به دیگران ظلم بکند. او می‌داند از پس امروز فردایی هست اعمال و اخلاقش مجسم می‌شود. و یاد مرگ است که این سبک‌بالی را به وجود می‌آورد.