ما هم سربازی در این جبهه باشیم.
- ۰ نظر
- ۰۶ ارديبهشت ۹۴ ، ۰۰:۰۰
هیچ عاملی از نظر تربیتی و رشد و اهمیت یاد مرگ، سازنده و مربی نیست. چه چیزی در هشت سال دفاع مقدس باعث شده بود که اینقدر فداکاری، اخلاق خوش، گذشت، ایثار، رأفت، صمیمیت و رعایت حقوق در بین این جمع ایجاد بشود؟ جز این بود که آنها خودشان را دائماً در معرض مرگ میدیدند؟ کسی که خودش را دائم در معرض مرگ ببیند طبیعی است که سبکبال و سبکبار است. در واقع ایشان دنیا را به اندازه آن میبیند نه بیشتر. در واقع ایشان دنیا را به اندازه آن میبیند نه بیشتر. و در مقابل ابدیت دنیا را خیلی جدی نمیگیرد که به خاطر آن حرص بزند، با دیگران درگیر بشود و به دیگران ظلم بکند. او میداند از پس امروز فردایی هست اعمال و اخلاقش مجسم میشود. و یاد مرگ است که این سبکبالی را به وجود میآورد.
شما وقتی کالای داخلی را مصرف میکنید، به کارگر ایرانی دارید کمک میکنید، اشتغال ایجاد میکنید، به سرمایهی ایرانی هم دارید کمک میکنید، رشد و نمو ایجاد میکنید.
یک بخش مهم از مسائل اقتصادی برمیگردد به مسئلهی تولید داخلی. اگر به توفیق الهی و با اراده و عزم راسخِ ملت و با تلاش مسئولان، ما بتوانیم مسئلهی تولید داخلی را، آنچنان که شایستهی آن است، رونق ببخشیم و پیش ببریم، بدون تردید بخش عمدهای از تلاشهای دشمن ناکام خواهد ماند.
یکی از سازنده ترین راه های تعالی یاد مرگ است
یاد نکردن مرگ به معنای نبودن مرگ نیست. معنای آن بد مردن است. اگر کسی یاد مرگ نباشد معنایش این نیست که مرگ به سراغش نمیآید. یاد مرگ باعث نشاط و زندهدلی میشود برخلاف آنچه تصور میشود که یاد مرگ باعث تلخکامی میشود. از مهمترین آثار یاد مرگ سبکبالی است.