افطاری ساده

یک سنت خوب هم امسال بیش از سالهای دیگر دیده شد، که خوب است مورد توجه قرار بگیرد و آن، افطاری دادن‌های ساده و بی‌پیرایه در مساجد و در خیابانها بود در بیشتر شهرهای کشور - که بسیار کار شایسته‌ای است - در مقابل افطاری‌های مسرفانه‌ای که شنیده شد، دانسته شد که بعضی‌ها به بهانه‌ی افطار، حرکات و عمل مسرفانه انجام می دهند و به جای اینکه در ماه رمضان وسیله‌ای بشوند برای نزدیکی روحی به فقرا و مستمندان، با این عمل، با این حرکت، خود را در لذات جسمانی غرق می کنند. نمی خواهیم بگوئیم که اگر در افطار، کسی غذای مطبوعی مصرف کرد، این کار ممنوع است؛ نه، در شرع اینها ممنوع نیست؛ اسراف ممنوع است، زیاده‌روی ممنوع است، ریخت‌وپاش فراوانی که گاهی در اینجور مجالس انجام می گیرد، ممنوع است.

چه بهتر که کسانی که می خواهند افطاری بدهند، با همین سنتی که رائج شده است، افطاری بدهند؛ که مردم را، رهگذران را و کسانی را که مایلند از افطاری استفاده کنند، در این سفره‌های رایگان و با بذل و بخشش و گشاده‌دستی، در کوچه‌ها، در خیابانها، در حسینیه‌ها، افطاری می دهند.

بیانات رهبر انقلاب ۱۳۹۲/۰۵/۱۸

 

 

سرکشی از خانواده شهید ابراهیم آبادی - 1393/06/31

"حبیب آقا شهیدِ ماه رمضان"

پندار ما این است که شهدا رفته اند و ما مانده ایم اما حقیقت این است که شهدا مانده اند و زمانه ما را با خود برده است. (شهید آوینی)

 

شهید حبیب الله ابراهیم آبادی در تاریخ 1342/1/1 در روستای ابراهیم آباد به دنیا آمد. تا پایان دوره متوسطه در رشته علوم انسانی تحصیل کرد. سال 62 ازدواج کرد. در همان سال در مهاباد هنگام درگیری با گروه های ضد انقلاب بر اثر اصابت ترکش به سرش شهید شد.
تاریخ شهادت ایشان 1362/04/06 مصادف با 15 ماه مبارک رمضان بود.

خون آنها برد بالاتر عیار آبها

یک پرستو کرد جانش را نثار آبها

آمد امروز آن پرستو از تبار آبها

 

یک پرستو همچنان صدها پرستوی دگر

ساخت از اروند گویی لاله زار آبها

 

آب اروند است گویی لاله گون از خونشان

خون آنها برد بالاتر عیار آبها

ما با هم در راه خودسازی

 

ما معمولاً از آن فرار می‌کنیم و فرار کردن از مرگ مساوی با نیامدن مرگ نیست. به تعبیر امیرالمؤمنین که فرار کردن از او همان و در چنگ آن افتادن همان. ان الموت الذی تفرون منه فانه ملاقیکم. لذا غافل بودن نتیجه‌اش غافلگیر شدن است. ما می‌خواهیم که غافلگیر نشویم. یکی از اصحاب پیامبر می‌فرماید که در تشییع‌جنازه‌ای پیامبر خودش را به‌سرعت به مردم رساند و کنار قبر نشست. پیامبر نگاهی به قبر کرد، کنارش نشست و گریه کرد و فرمود: «لِمِثلِ هَذا فَاعِدُّوا»؛ برای چنین موقعی خودتان را آماده کنید.

مهم ترین نکته جوانی بی حوصلگی است

ما با هم در راه خودسازی

چگونه سر ز خجالت برآورم بر دوست که خدمتی به سزا برنیامد از دستم

حضرت آیت اله بروجردی هنگام مرگ خود گریه می‌کردند. وقتی اطرافیان خواستند به ایشان تسلی دهند گفتند شما این‌همه خدمات انجام داده‌اید. این تعداد شاگرد تربیت کرده‌اید، مسجد ساخته‌اید و کارهای بزرگی انجام داده‌اید. آیت اله بروجردی با همان گریه گفتند: عمل خالص را آنجا می‌خرند و آن کسی که اعمال را حسابرسی می‌کند خیلی آگاه است.

 

چرا امر به معروف و نهی از منکر نمی کنیم؟

چون ناامید هستیم

 

ما با هم در راه خودسازی

 

حضرت امیر در شعری می‌فرماید: «الموت یأتی بغتتاً» مرگ ناگهان می‌رسد. آیت‌الله اراکی اشک می‌ریخت و این ابیات امیرالمؤمنین را می‌خواند: «یَا مَن بِدنیَاهُ إشَتغَل/ قد غَرَّهُ طُولُ الأمَل/ المُوتُ یَأتِی بَغتَهً وَالقَبرُ صَندُوقُ العَمَل‏» ای کسی که مشغول شدی و غافل شدی از مرگ، مرگ ناگهان می‌رسد. کسی نباید خودش را ایمن از مرگ بداند و باید همیشه آماده باشد.

چرا امر به معروف و نهی از منکر نمی کنیم؟

چون اهمیت امر به معروف را نمی دانیم ؟

پیامبر اسلام (ص) در تمثیلی زیبا ، پیکره اجتماع را به یک کشتی تشبیه کرده و می فرماید :« اگر یکی از افراد سوار بر کشتی ادعا کند که من در کشتی حق دارم ، لذا می توانم آن را سوراخ کنم و مسافران دیگر او را از این کار باز ندارند ، موجب هلاکت همگان خواهد شد ، زیرا غرق شدن کشتی ، هلاکت همگان را در پی دارد و اگر دیگران بی تفاوت نباشند و او را باز ندارند ، هم خود و هم او را نجات خواهند داد.

 

 

چرا امر به معروف و نهی از منکر نمی کنیم؟

 

یکی از القائات شیطان در مسیر انجام فرایض الهی ایجاد ترس می باشد . ترس از درگیری و آسیب جسمی ،ترس از آبروریزی ، ترس از سرزنش ها و نیش زبان ها ، ترس به خاطر از دست دادن موقعیت و... همه از نمونه های ترس می باشند که باعث می شوند افراد نسبت به فریضه امر به معروف و نهی از منکر بی توجهی نمایند و حال آنکه اگر همه به وظیفه خود عمل نمایند دیگر جایی برای هیچ یک از این ترس ها باقی نخواد ماند .